Maandag 14 september 2020
Wandeltherapie is een vorm van ervaringsleren. Als iets jou opvalt en raakt in de natuur, een landschap, een bloem of een boom, een dier rijkt dit symbool ons een spiegel aan waarin we iets aflezen over onze houding, gedrag, gezichtspunt, onze pijn, kortom van onze innerlijke wereld.
Wandelen omvat het ganse lichaam en maakt gebruik van alle zintuigen, impliciet ons denkvermogen en onze gevoelens. Het doel van wandeltherapie is om cliënten hun eigen, innerlijke stem te laten vinden. Niet om hen adviezen te geven, maar om de cliënt uit te nodigen te ontdekken wat hij of zij zelf ervaart en ziet, en welke betekenis dat voor hem of haar heeft.
Het is bijzonder om naast elkaar te lopen, elkaar niet aan te kijken en juist daardoor snel en makkelijk tot inzichten in jezelf te komen. Door elkaar niet aan te kijken keer je meer in jezelf, en krijg je makkelijker en sneller je problemen op een rijtje geplaatst. Je krijgt inzicht in het ontstaan van hetgeen jouw dwarszit en vind de oplossing. Tijdens de wandeltherapie krijg je meer en directer contact met jezelf.
Daarnaast zijn therapeut en cliënt gelijke partners die samen een weg afleggen. Je voelt je als cliënt veel minder ‘cliënt’ of ‘patiënt’ want je bevindt je niet in een praktijkruimte.
Tijdens het wandelen zie ik als therapeute hoe jij reageert op jouw omgeving, op de hindernissen die we samen tegenkomen. Als therapeut kan ik gebruikmaken van lichamelijke signalen die jij uitzendt , om de essentie te ontdekken. Jouw lichaam geeft deze signalen. Je ondergaat een tingeling, je krijgt het warm of koud, je lichaam deinst terug, je krijgt kippenvel of er verschijnt een glimlach op je gelaat. De reacties zijn richtingaanwijzers die je helpen om jou pad te vinden.
Dit zie ik niet wanneer je voor mij in de zetel zit, maar jouw reacties zijn zeer waardevol en vertellen hoe jij problemen oplost, hoe jij in het leven staat, wat voor jou belangrijk is. Belangrijke informatie voor zowel jou als mij, zodat we deze kunnen gebruiken bij het oplossen van jouw problemen.
Alle elementen die we in de natuur tegenkomen werken als symbolen, die je niet terugvindt in de therapiekamer. Omdat deze ons op een bepaalde manier aanspreken en beroeren komen verdoken herinneringen, wensen en pijn aan de oppervlakte.
Wandelen wekt endorfine op in het lichaam, een hormoon dat ons alerter maakt, beter doet denken en op ideeën doet komen. De ervaringen die worden opgedaan doordat je in beweging bent en de omgeving in je opneemt, is uniek. Je wordt je meer bewust van jezelf en krijgt hierdoor het inzicht in hoe jij jouw problemen kan oplossen.
Door de lijfelijke ervaring worden het gevoel en de intuïtie aangesproken. Dat zijn belangrijke bronnen van weten. Door in de natuur te zijn, worden we aangesproken op onze rechter hersenhelft van het voelen en intuïtief weten. Op het snijvlak van kennis en gevoel ligt het innerlijk weten. Socrates zei het al: we weten al alles, alleen moet iemand ons helpen om het te verwoorden. Aan de hand van de symbolen is het gemakkelijker om te luisteren naar jezelf, erover te praten, te ontdekken wat je nu echt werkelijk wil en kan je een nieuw perspectief ontwikkelen.
De ervaring in de natuur is direct en puur. De ervaringen en inzichten raken ons op een diepere laag. De lijfelijke ervaring zorgt voor informatie die ertoe doet. Het verblijven in de natuur roept ook nieuwe vragen op die meestal gaan naar de kern van het probleem.
Vaak denken we dat iets een probleem vormt maar blijkt tijdens de wandeling dat er een onderliggende oorzaak is die eerder uit het oog werd verloren of niet werd (h)erkend.
Tijdens onze tocht ervaren we de stilte van de natuur. Het zorgt voor ontspanning. Je bent letterlijk weg uit je vertrouwde omgeving waardoor je alles in een ander perspectief kan plaatsen.
Het wandelen geeft jou een leeg hoofd. Ze bevordert die ontspannen concentratie die nodig is om tot jezelf te komen.
Je eigen pijn willen zien kost tijd en moeite. Wandelaars hebben die tijd.
Wandeltherapie maakt meer ruimte om bekentenissen te doen. Moeilijke thema’s vinden tijdens de rust en de geborgenheid van de wandeling een uitweg om zich te tonen.
Het doet er bij een gesprek niet toe wie de waarheid kent, wie gelijk krijgt, wie de winnaar wordt. Nee, het gaat om een onderzoek, een samen op weg gaan om de vraag te onderzoeken, waardoor je ook je eerder ingenomen standpunt kunt herzien. Het is geen debat, maar een dialoog.
Als je aan de natuur je vragen hebt gesteld, zie je details die je emotioneel raken. Vaak laten die je een antwoord of een flard zien van de oplossing en biedt ze inzichten die je anders niet kon bedenken. Gebeurtenissen in ons leven, de problemen waarmee we te kampen hebben, weerspiegelen zich in natuurelementen die we tijdens onze wandeling tegenkomen.
De problematieken waarmee ik het meest werk tijdens wandeltherapie zijn: burn-out en depressie, verlieservaringen, keuzestress en stressmanagment.
In mijn omgeving is er een natuurdomein waar we afspreken. We beginnen met enkele oefeningen om tot rust te komen. Daarna stel ik jou de vraag aan welke hulpvraag je wil werken. De vragen kunnen verschillend zijn maar ik geef jou alvast enkele ideeën waarmee ik al samen met mijn cliënt aan de slag ben gegaan.
Therapeutische wandeling in het bos.
Na enkele gesprekken in de therapeutruimte stelde Conny een therapeutische
wandeling voor.
Begin september, prachtig weer, wandelschoenen aan en we gingen op weg.
Wat mocht ik van deze wandeling verwachten…maar dat werd me al vlug
duidelijk.
Eerste opdracht, verder wandelen en op je ademhaling letten, makkie. Bij
de volgende opdrachten werd er een beroep gedaan op mijn gevoelens en dat
ligt bij mij wat moeilijker….over gevoelens praten.
Hoe voelt het aan om stapje voor stapje, in alle rust, verder te wandelen,
waar denk je aan, welke gevoelens komen bij je op? Ik dacht aan vele dingen
maar bij mij was er één gedachte die altijd terug kwam. Waarom denk ik juist
daaraan en wat voel ik daarbij?
Zo leerde ik, bij elke opdracht, dat de natuur ons kan helpen om ons
diepere ik te ontdekken.
Hier had ik Conny die me vragen stelde en de betekenis van mijn gevoelens
kon uit leggen. Ze kende mij intussen al een beetje en ik had weer stof om
over na te denken, maar dit zijn dingen waar ik bij mijn gewone wandelingen
nooit stil bij sta.
Een kromgegroeide boom… een bruggetje…ga je er over of durf je niet . Wat
betekent het voor je om aan de andere kant van de rivier te staan? Waarom
kies je bij een splitsing van de wegen voor links en niet voor rechts?
Deze wandeling heeft me aangezet om nog meer van de natuur te genieten nu ik
de zekerheid heb dat elk detail in de natuur je kan helpen de juiste vragen
te stellen aan jezelf en een evenwicht te vinden in je leven en soms heb je
daar hulp bij nodig. Ik ben Conny dankbaar voor deze mooie en bijzondere
wandeling.
K. uit Meerhout
Ik wist niet wat te verwachten maar ging er volledig voor. Het is niet zo maar een wandeling je leert dingen zien in de natuur die zonder dat we het beseffen eigenlijk kunnen helpen met sommige trauma’s . Je leert de natuur op een andere manier te bekijken en je emoties stukje per stukje los te laten. Het is een emotionele ervaring maar beslist de moeite waard.
S. uit Geel
Wandeltherapie is een therapievorm naast andere therapiemethoden die ik aanreik. Ze kan als onderdeel van een behandeling ingezet worden maar ook als dé manier waarop je je leven terug in eigen handen kan nemen. Wat je tijdens een wandelsessie beleeft, ervaart en de inzichten die je opdoet, kan je niet in de therapiekamer ervaren.
Ben je geïnteresseerd of heb je nog vragen hieromtrent? Ik hoor het graag!